निरोप

स्नें --स्नेहिल स्वभावाचा बापट बाईना निरोप देताना .........!

ह -- हळूवार कंठ दाटून येतो

ल -- लपवला कितीही तरी..... अश्रू एक ओघळतो

ता -- ताटातूटीचा हा निवृति सोहळा

बा -- बराचं काही सांगून जातो

प -- परत जुन्या आठवणीना फिरून उजाळा देतो

ट -- टपटपणारया आसवांची .... हीच एक सदभावना


सुखी आनंदी शतायुषी ठेव

आमच्या बापट बाईना

आमच्या बापट बाईना .....

सखे गं मैत्रिणी

सखे गं मैत्रिणी ...! सखे गं मैत्रिणी !

मैत्री ही आपली दोन वर्ष पुराणी

मैत्रित सहवास, सहवासात मैत्री

नव्हतो आपण काढत कुणाची उनिदुणी ॥!

सहवासचं सुख टिकत नाही म्हणतात ----

म्हनूणच------

आपलीच माणसं काडया घालणयाचं काम करतात

मैत्रित आपल्या प्रश्न ही (?) होते,

उत्तरं तर होतीच होती ...

पण ...

काही प्रश्न अनुत्तरित राहिले

आणि काही उत्तरं प्रश्नांकित ठरली

प्रश्नांची त्यांच्या आतुरता आहे....!

पुन्हा तुझ्या सहवासाची अजून ओढ आहे

मैत्री आपली जणू वळवाचं पानी

पण टिकवायची बरं का न विसरतेपनी

म्हणशील सखे, रेखा तू खरच घाटी ...!

पण आशु, झुरते तुझ्याच सहवासासाठी

तुझ्याच मैत्री साठी ....!

रेखा शिवाजी जगताप.

१ जुलाई १९९५.

सुनामी लहरे

दूर सागर से आयी एक लहर

दूर सागर से आयी एक लहर..!

छा गई धरती पर बनकर कहर .....!

मचा हाहाकार.... ! धरती डोली

मानव क्या चिडिया भी न बोली ॥!

एक थी लहर नाम था सुनामी

एक थी लहर नाम था सुनामी ....!

बनाकर कहर व्दिपो पर छाई

मानवता एक आँसू भी ना बहा पाई ...!

सुनामियोकी पीडा बना गई एक नासूर ... !

सोचा न था ...! मानवता होगी इतनी मजबूर ॥!

बचपन कितने बह गए ..!

आशाए कितनी ढह गई ...!

कुदरत का कहर फ़िर न आए कभी...!

हे मानवता॥! जाग जा अभी ...! जाग जा अभी॥!




रेखा जगताप
(sunamichya tisarya diwashi )

सख्या सत्यवान

सख्या सत्यवान

सख्या रे सत्यवान, तू किती भाग्यवान ..........!

सावित्रीच्या पायाखाली मात्र काटेरी रान,

काट्य़ाकुटयातून चालताना तिची होतेय वनवन,

रक्ताळतात पाय आणि ओथंबतं मन,

पुसायला अश्रु, नसतात तुझे हात,

विरहाच्या वेदनेने गलित होतात गात,

पाखरांचा टाहो घरट्याचा घाट

सावित्रीचे डोळे मात्र पहातात तुझी वाट ............!



रेखा जगताप
१८ जून २००८ ४.00 (वट पौर्णिमा)

जोडीदार

जोडीदार

जोडीदाराची निवड करावी म्हटलं आवडीनं

आणि जगावं जीवन गुलाबी गोडीनं

विसावलं मन जोडीदाराच्या छातीवर

जसं वळवाचं पाणी हिरव्या गार पातीवर

स्वच्छंदी जीवनाचं रहस्य उमगलं

संसाराच्या वेलीवर पहिलं फुल फुललं

दवाचे थेंब ओघळून गेले

हदयाची स्पदनं निमाऊन गेले

समज गैसमज ओढवू पाहतोय

जोडीदाराची जोड सोडवू पाहतोय

गुलाबी जोडीत तडजोड आली

जोडीदाराची फक्त जोड (?) उरली...



रेखा शिवाजी जगताप. (१९९५)

पति परदेश्वरा .....